Weetjes over Het Laatste Avondmaal

1. Gefaald experiment

Het "Het Laatste Avondmaal" is eigenlijk een kleine mislukking van da Vinci. Het kunstwerk werd namelijk op een droge muur met temperaverf geschilderd. Normaal gesproken werden fresco's op natte muren geschilderd. Doordat het op een droge muur was geschilderd begon het kunstwerk na een aantal jaren langzaamaan af te bladderen. Doordat het goed bewaard werd gebleven kunnen we er in deze tijd nog steeds van genieten.

2. Er zijn drie versies

Grote schilders stonden bekend om het hebben van leerlingen, zo ook Leonardo da Vinci. Drie van zijn leerlingen maakten in de zestiende eeuw een kopie van het wereldberoemde kunstwerk. Tegenwoordig kun je een van deze kopieën van Giovanni Pietro Rizzoli bewonderen in de Royal Academy of Arts in Londen. Het verschil van de kopie met het echte kunstwerk is dat het op canvas gemaakt is, wat later een belangrijke basis heeft gespeeld voor de restauratie van het originele schilderij. De andere twee kopieën zijn te bewonderen in het Leonardo da Vinci Museum in België en in de Saint Ambrogio kerk in Zwitserland.

3. Talloze details met betekenissen

Er zijn verschillende details te zien met betekenissen op het schilderij. Een hiervan staat in teken van het verraad van Judas met het omgestoten zoutvaatje bij zijn elleboog. Het omstoten van zout staat namelijk symbool voor ongeluk en verlies. Door Judas zijn verraad naar Jezus toe ontstond er een en al ellende en verdriet. Men denkt dat de schilder bewust gekozen heeft om het zoutvaatje bij Judas zijn elleboog te plaatsen.

4. Een klein deel is nog authentiek

Experts hebben het kunstwerk moeten herstellen doordat het door de jaren heen aan het afbrokkelen was. Aan het eind van de twintigste eeuw vond er een grote operatie plaats geleid door Pinin Brambilla Barcilon. Op microscopisch niveau werd het schilderij onderzocht om het werk zo nauwkeurig mogelijk te herstellen. Doordat er zoveel hersteld is, is er slechts een klein deel over wat echt door da Vinci is geschilderd.

5. Niet in een museum

Het kunstwerk is niet in een museum te vinden maar op een muur in de eetzaal van het klooster van Santa Maria Delle Grazie in Milaan. Het totale werk is maar liefst 460 bij 880 centimeter groot. Het kunstwerk valt meteen op door zijn diepte en realisme.

6. Paling of haring?

Bepaalde mensen zijn geïnteresseerd wat men bij “Het Laatste Avondmaal” zoal aan het eten was. Zo wordt er tussen wetenschappers al heel lang gediscussieerd of er paling of haring werd geserveerd. Dit is wederom weer een detail met betekenis, aangezien paling en haring in het Italiaans verwijzen naar indoctrinatie en afwijzen van religie. Het afwijzen van religie zal verwijzen naar Petrus, die ontkende dat hij een aanhanger van Jezus was.

7. Geschilderd met een spijker en hamer

Als je naar het kunstwerk kijkt zul je zien dat het levensecht lijkt en een perfect perspectief heeft. Om dit perspectief te bereiken sloeg da Vinci een spijker in het midden van de muur en trok van dat punt allemaal touwen naar andere punten. Dit werd gebruikt als leidraad om het perspectief te creëren.

8. Voorspelling einde van de wereld

Volgens wetenschappers waren er ook enkele aanwijzingen in “Het Laatste Avondmaal” die het einde van de wereld voorspellen. Er werden verschillende wiskundige en astrologische tekens in de muurschildering onderzocht, waarbij er een berekening kon worden gemaakt dat in het jaar 4006 de wereld zou vergaan. In principe hebben wij nog zat de tijd.

9. Bladmuziek

Andere experts en wetenschappers beweren weer dat het kunstwerk gelezen kan worden als bladmuziek. Een muzikant genaamd Giovanni Maria Pala heeft een melodie kunnen vormen aan de hand van verstopte muzieknoten in het schilderij. Uiteindelijk heeft Giovanni een melodie weten te maken van 40 seconden lang, dus naast het kijken kan men ook luisteren naar “Het Laatste Avondmaal”.

10. Verwaarlozing en mishandeling

Zoals vaker naar voren komt is dat niet iedereen kunst kan waarderen en het liever kapot ziet. Bij “Het Laatste Avondmaal” was dit niet veel anders. In het verleden werd er ontzettend slecht mee omgegaan, in de zeventiende eeuw werd er een stuk uit geslagen om plaats te maken voor een deur in de muur. Daarnaast is het kunstwerk beschadigd geraakt door twee oorlogen, bombardementen en door de soldaten van Napoleon.

De grote operatie van herstel die in de twintigste eeuw plaatsvond is niet de enige operatie die heeft plaatsgevonden.  Doordat het schilderij in het verleden veel geteisterd werd gingen experts in 1726, 1770, 1853, 1903, 1924, 1928 en 1978 aan de slag om het zo goed mogelijk te herstellen. Dankzij deze operaties kunnen wij nog steeds van Leonardo da Vinci zijn kunstwerk genieten.